Szóste Wyróżnienie Centrum Studiów Zaawansowanych PW przyznane profesorowi Markowi Budzyńskiemu

12 października 2020 roku po raz szósty zostanie wręczona statuetka Wyróżnienia Centrum Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej zwanego Kosmosem Pitagorasa, którego motto Laus tibi, non tuleris qui vincula mente animoque – „Chwała Ci za to, że nie pozwoliłeś nałożyć więzów na swój umysł i swego ducha” doskonale charakteryzuje wyjątkowe walory osobowości laureata, wybitnego architekta, profesora Marka Budzyńskiego z Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.

Uroczystość odbyła się w Sali Senatu Gmachu Głównego PW o godz. 16.15, podczas której laureat wygłosił odczyt pt. "Przekształcanie przestrzeni dla potrzeb życia".

Wydarzenie bylo transmitowane on-line na serwisie Twitch, pod adresem: www.twitch.tv/ptapw_tv.

Profesor Marek Budzyński urodził się 7 kwietnia 1939 r w Poznaniu. Absolwent Technikum Budowlanego w Warszawie (1956) a następnie Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1963). Dyplom obronił w pracowni prof. Bohdana Pniewskiego. W 1983 roku uzyskał stopień doktora, a w 2015 r. tytuł profesora.

W latach 1965-2016, z przerwami, pracował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

W latach 1961-1988 był projektantem i generalnym projektantem w państwowych biurach projektów.

Od 1983 do 1985 roku był zatrudniony jako asystent w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej. W 1971 r. pracował jako wykładowca w Ärhus w filii Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze.

Od 1984 roku prowadził ze Zbigniewem Badowskim pracownię w spółdzielni architektów „A”.

Od 1993 roku był prezesem Pracowni Badowski, Budzyński, do której w 1997 r. dołączył Adam Kowalewski. W 2000 roku założył własną pracownię - Marek Budzyński Architekt sp. z.o.o.

W trakcie wielu lat pracy współdziałał m.in. z: Główną Komisją Urbanistyczną, Radą Architektury, Radą Programową dawnego Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Medalem  im. Króla Stanisława Augusta przyznawanym zasłużonym w dziele budowy majestatu Stolicy, a także srebrnym medalem Gloria Artis. Laureat Nagrody Honorowej SARP.

Jest autorem lub współautorem wielu realizacji, ważniejsze         z nich to: Zakłady Azotowe we Włocławku (1968); Zespół Osiedli Ursynów Północny (1972-1980); Zespół Osiedli Młodych w Nowym Dworze (1978-1983); Kościół na Ursynowie (1980-1985); Plan miejscowy obudowy al. Komisji Edukacji Narodowej w Warszawie (do 1989); Zespół mieszkalny przy Pasażu Ursynowskim w Warszawie (1997); Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego (1999); Siedziba Sądu Najwyższego (1999); Siedziba Administracyjno-Techniczna Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (2003); Opera i Filharmonia Podlaska (2012);

zespół mieszkaniowy „Pod Brzozami” na Ursynowie (2011); Kampus Uniwersytetu w Białymstoku (2014); Obserwatorium astronomiczne z planetarium Uniwersytetu w Białymstoku (2020).

Pisząc o Profesorze Marku Budzyńskim nie można zapomnieć o projektach, które nie zostały zrealizowane, ważniejsze z nich to: Pomnik Zwycięstwa na Playa Giron na Kubie (1963), „Koncentracja liniowa” (1968), Muzeum Wojska Polskiego na Cytadeli Warszawskiej (1978); zabudowa mieszkaniowa dla górników miedziowych w Lubiniu (1978); Projekt Planu Miejscowego Konstancin-Jeziorna (1994); Świątynia Świętej Opatrzności Bożej w Warszawie (2000); Ambasada RP w Berlinie (2002); Park Technologiczny Prokom w Warszawie (2004); Centrum Edukacji Przyrodniczej pod Reglami (2012); Plan miejscowy Wzgórza Kredowego w Chełmie (2016).

Wybrane publikacje:

Parcelacja grupowa: propozycja regulacji przestrzennej powstawania nowych fragmentów miast o przeważającej funkcji mieszkaniowej, w warunkach dużej jednoczesności działań, Warszawa 1983; Marek Budzyński Architekt – wydawnictwo SARP 1993;

Utrzymanie życia jako podstawowa wartość przestrzeni miast, w: Wartościowanie współczesnej przestrzeni miejskiej, Warszawa 2010;

Przekształcanie przestrzeni w miasto współżycia Natury i Kultury, w: Odnowa krajobrazu miejskiego. Miasto przyjazne ludziom, wydawnictwo po konferencji ULAR 6, Gliwice 2012;

Rytmy. Powtórzenia. Związki. Uczestniczenie w procesie przekształcania przestrzeni, w: Architektura Muzyki, wydawnictwo po XII Międzynarodowym Triennale Architektury, Kraków 2012;

Artykuły w czasopismach:

„Architekt”, „Architektura”, „Urbanista”.